تیره کمرکولی-sittidae(تعداد گونه ها :3)
کمر کولی ها مانند دارکوب‌های کوچکی بنظر می آیند ، ولی روی درختها و صخره‌ها بدون آن که از دم خود به عنوان تکیه‌گاه استفاده کنند ، هم در جهت بالا و هم در جهت پائین حرکت می کنند . سر بزرگ ، منقاری قوی ، پاهای کوتاه با پنجه‌های بلند و بالهای نسبتا بلند و نوک‌تیز دارند . تکزی هستند . پروازی موجی دارند . نر و ماده آنها همشکل است .
در سوراخ‌ها و یا شکاف درختان و صخره ها آشیانه می سازند .
تنها پرندگانی هستند که عادت دارند از درخت پایین بیایند (به حالت راه رفتن روی درخت).
از حشرات، نرم تنان، دانه‌ها و مغز گیاهان تغذیه می کنند .
دانه های سخت را به درون شکاف درخت برده و با منقارشان ضربه های محکمی بر آن وراد کرده و سپس خرد و مغز آن را می خورند.
کمر کولی جنگلی ( کمر کولی درختی) 13 سانتی‌متر است ؛ پرنده‌ای است پرجثه و فعال که اغلب از درخت بالا می رود و منقار نوک تیز و قوی دارد .
به کمک تارک و سطح پشتی خاکستری مایل به آبی ، سطح شکمی نخودی با پهلو‌های بلوطی رنگ ، گون‌ها و گلوی سفید و نوار چشمی سیاه تشخیص داده می شود .
روی تنه درختها با جهش پهای کوتاه و مقطع در جهات مختلف ( حتی رو به پایین ) حرکت می کند ولی از دمش به عنوان تکیه‌گاه استفاده نمی کند . هسته‌ها و میوه‌های خشک را در شکاف تنه درختها قرار می دهد و با نوک به آنها می کوبد
تنها پرنده ای است که می تواند با سر پایین روی درخت حرکت کند و به دنبال غذا بگردد.
کمرکلی بزرگ (کمرکولی شرقی - کمر کولی پارسی) 16 سانتی‌متر است ؛ خیلی شبیه کمرکلی کوچک ، ولی بطور محسوسی از آن بزرگتر است .
منقار درازتر و کلفت‌تری دارد ، سینه آن سفید‌تر است و رنگ خرمائی پهلوهایش سیرتر می باشد .
نوار سیاه ناحیه چشم آن مشخص‌تر است و تا کنار گردن ادامه پیدا می کند .
رفتارش شبیه کمرکلی کوچک است .
اندازه کمرکولی کوچک (کمرکولی غربی) 14 سانتی‌متر است؛ شبیه کمرکولی جنگلی ، ولی خیلی کمرنگ‌تر است، زیستگاهش به کلی با زیستگاه کمرکولی جنگلی تفاوت دارد که این شاخص مناسبی برای شناسایی آنها از یکدیگر است.
اغلب در سطح صخره‌های برهنه دیده می شود ولی گاهی روی درخت نیز می نشیند .
روی تنه کمرنگ و خاکستری رنگ، سطح شکمی تقریبا سفید ، پهلوها و پوشپر‌های زیر دم نخودی مایل به قهوه‌ای ( نه بلوطی ) بدون لکه های سفید و دم خاکستری یکدست بدون نشانه‌های سفید دارد .
