جغد برفی 53 تا 66 سانتی متر طول دارد، و  ماده آن از پرنده نر بزرگتر است. جغدی بزرگ و سفید رنگ است که عموما پرنده نر سفید یک دست است. پرنده ماده و پرنده جوان با خال های سیاه در روتنه و رگه رگه سیاه در زیرتنه دیده می شوند. صفحه صورت سفید و چشمانش زرد است. این پرنده روز پرواز بوده  و پروازی پرتوان، طولانی و با شکوه دارد که در این حالت بالهایش اندکی خمیده به نظر می رسد.
 جغد برفی (Bubo scandiacus) یک جغد از خانواده جغد معمولی است. این گونه جغدها اولین بار در سال ۱۷۵۸ توسط کارل لینه طبقه‌بندی شدند. این جغدها در آمریکای شمالی به جغد بزرگ سفید و جغد شمالگانی نیز معروفند. این جغد همچنین پرنده رسمی استان کبک است.

اندازه جغد جنگلی 37 سانتی‌متر است ؛ این پرنده پروبال لکه‌لکه و رگه‌رگه ، سر بزرگ و گرد و چشم‌هایی سیاه دارد .
گوشپر ندارد و رنگ سطح پشتی آن از قهوه‌ای پررنگ تا قهوه‌ای مایل به زرد و یا متمایل به خاکستری متغیر است ، سطح شکمی آن قهوه‌ای مایل به نخودی است با رگه‌های پهن و تیره . صفحه‌های صورت قهوه‌ای مایل به خاکستری دارد و منحصرا شبها فعالیت می کند .  از جغد گوش دراز به وسیله جثه درشت‌تر ، چشم‌های سیاه و نداشتن گوشپر و از جغد تالابی به کمک رنگ تیره‌تر و چشمان سیاه ، و از جغد سفید به وسیله اندازه بزرگتر
و ظاهر خیلی پررنگ‌تر ( به ویژه در صورت و سطح شکمی ) مشخص می شود

جغد جنگلی  یک گونه از جغد با بدن کوتاه و پهن است که در بیشتر جنگل‌های اوراسیاُ از جمله در جنگل‌های ایران یافت می‌شود.
پایین‌تنه جغد جنگلی کمرنگ با رگه‌هایی تیره است و بالاتنه آن یا قهوه‌ای است یا خاکستری. جغد جنگلی از پرندگان غیرمهاجر است و در سوراخ‌های درختان لانه می‌کند.

 جغد طلایی هماننند جغد جنگلی، کمرنگ، کوچک با چشمان زرد نارنجی دیده می شود که در مناطق بیابانی به سر می برد. سر نسبتا گرد و در پرواز شبیه جغد جنگلی است. صفحه ی صورت سفید چرکی با نوار تیره ای در وسط پیشانی، زیر تنه سفید نخودر با رنگ نامشخص گل اخرایی است (کهدر جغد جنگلی؛ به صورت فشرده،رگه های تیره ای دیده می شود). روتنه و بال ها شبیه جغد جنگلی است و روی دم و بالای ا« رگه ها یکمرنگ طلایی دیده می شود. این پرنده شب زی است.

جغد کوچک خالدار (جغد کوچک جنوبی) 20 سانتی‌متر است ؛ از لحاظ شکل ظاهری و رنگ کلی بدن شبیه جغد کوچک است ، ولی سطح شکمی آن راهراه عرضی قهوه‌ای و سفید ( نه رگه‌رگه ) دارد و سرش خال‌خال سفید است . چانه ، گلو طرفین گردنش سفید می باشد و یک نوار قهوه‌ای پهن افقی روی گلوی آن دیده می شود . مانند جغد کوچک نیم‌طوق سفید و نامشخصی در پس گردن دارد ، رفتار و صدایش شبیه جغد کوچک است .
روتنه خاکستری مایل ب قهوه ای ، تیره تر از جغد کوچک، با خال های سفید کوچک، صفحه ی صورت دودی با لکه ی سفید در بالا و پایین چشم ها، که تشکیل نوار ابرویی سفید سربی رنگ و پهنی را می دهد، دیده می شود. همچنین در تارک و پس سر خال های س فید ریزی به چشم می خورد ( در جغد کوچک این خال ها درشت ترند) و طوق سفید پهنی در قسمت جلوی گردن دارد که در حالت نشسته به خوبی مشخص است. زیر تنه خط دار با لکه های قهوه ای تیره ی عرضی دیده می شود. پرنده ی جوان بیشتر به رنگ قرمز قهوه ای با رگه های نامشخص زیرتنه است. پروازش موجی و مانند جغد کوچک بالا و پایین می رود در هوای گرم و میش جنب و جوش دارد اگرچه در روز نیز دیده می شود.

 مرغ حق جنوبی ، 21 سانتیمتر طول دارد و بسیار شبیه مرغ حق است، با این تفاوت که روتنه شنی خاکستری روشن، بدون خال های سفید روی تاج یا پشت گردن و زیر تنه خاکستری با رگه های نازک سیاه است. حلقه ی دور چشم زرد پاها از پرهای خاکستری شنی با لکه های ریزتیره پوشیده شده است. پرنده ی جوان با زیر تنه ای کاملا خط دار (برخلاف پرنده ی بالغ و پرنده ی جوان مرغ حق) دیده می شود. شب زی بوده صدایش بهترین ویژ گی شناسایی این پرنده است.

اندازه جغد تالابی (جغد گوش کوتاه) 37 سانتی‌متر است ؛ هنگام غروب و طی روز در فضای باز به شکار می پردازد . جغد تالابی به وسیله بدن زرد مایل به قهوه‌ای کمرنگ و با سطح شکمی راهراه مشخص می شود . بال‌های نسبتا دراز با راه‌راه عرضی دارد که در سطح زیرین آنها در ناحیه خم بال لکه‌ای بزرگ و تیره‌رنگ مشاهده می شود که در پرواز به خوبی نمایان می گردد . جغد گوش دراز نیز لکه‌ مشابهی دارد که پررنگ‌تر است . گوشپرهای جغد گوش دراز به دشواری دیده می شود و در سطح شکمی ره‌های عرضی ندارد .
جغد تالابی معمولا بر روی زمین می نشیند و بدن را بطور مشخصی متمایل به جلو نگهمیدارد ، پروازش در ارتفاع کم و موج‌دار است و غالبا در حالیکه بال‌ها را اندکی بالا گرفته است بالبازروی می کند . گاهی در ارتفاع خیلی زیاد پرواز می کند و گاهی به‌طور دسته‌جمعی دیده می شود .

اندازه جغد شاخدار (گوش دراز) 35 سانتی‌متر است ؛ تنها جغدی است، با اندازه متوسط که گوشپرهای درازی دارد . درحالت نشسته با واسطه گوشپرهای بلندش به آسانی قابل شناسایی است.گاهی اوقات هنگام استراحت گوشپرهایش را جمع می کند. سطح پشتی آن پر از لکه‌ها و خال‌های نخودی و قهوه‌ای مایل به خاکستری ، و سطح شکمی آن نخودی رنگ با رگه‌های تیره وراه‌های عرضی ظریف است . از جغد جنگلی به وسیله سر زاویه‌دار ، گوشپرهای بلند و بدن لاغرتر و چشم‌های زرد نارنجی ( نه سیاه ) مشخص می شود . زیر تنه اشت خط دار و زیر بال ها نخودی با رگه های قهوه ای تیره است.

جغد ماهی خوار  55 سانتیمتر طول دارد و گوشپرهایش بزرگ وافقی است. شبیه شاه بوف است و این تفاوت که سرش صاف تر و پرهایش زبرتر است. اغلب گوشپرهایش ، به حالت آویخته و صفحه ی صورتش به رنگ قهوه ای کدر است، که حدود آن، کاملا مشخص نیست. پر و بال شل و روتنه قهوه ای با نقطه های سیاه است و لکه های نخودی با قهوه ای روی حاشیه ی بال ها و شانه هایش دیده می شود. همچنین عنبیه زرد روشن، گلو سفید و پاهایش بدون پر است. این پرنده اساسا ا زماهی تغذیه می کند.

شاه بوف اندازه اش 66 تا 70 سانتی‌متر است ؛ بزرگترین نوع جغد در ایران است (دو برابر جغد گوش‌دراز) .یزرگترین جغد، جغد بزرگ خاکستری است که در اعماق جنگل‌های کانادا و آلاسکا زندگی می‌کند. بلندی آن ۶۷ سانتیمتر وبال گشوده اش به ۱۳۷ تا ۱۵۲ سانتیمتر می‌رسد.
دارای گوشپرهای مشخص ، سینه زرد مایل به قهوه‌ای با رگه‌های پهن ، چشم‌های درشت نارنجی رنگ ، سطح پشتی زرد مایل به قهوه‌ای با لکه‌های قهوه‌ای پررنگ است . شاه‌بوف ،  طعمه‌های بزرگ تا اندازه خرگوش را می تواند شکار کند .

صبح خیلی زود و غروب به شکار می پردازد . در شکاف سنگ‌ها و درخت‌ها استراحت می کند ، یا روی شاخه‌های درخت در محلی نزدیک به تنه درخت به‌طور قائم می نشیند . شاه‌بوف پرنده‌ای‌ست تک‌زی .
هرکس دریک نگاه می‌تواند جغد را بواسطه صورت پهن وپرها وچشمان گردش از سایر پرندگان باز شناسد. چشمان جغد خیلی درشت است. این چشمان برآمده‌است و شبیه بیشتر پرندگان دیگر نیست. برای همین جغدها می‌توانند هرچیز را باهردو چشم در یک زمان بنگرند. جغدهای دوربین دو چشم جداگانه مانند انسان دارند. اما جغدها نمی‌توانند چشمان خود را مانند آدم حرکت دهند بلکه می‌باید سرخودرا برای دیدن چیزی بسوی آن بچرخانند. جغدها بخوبی و سریع می‌توانند پرواز کنند. هنگام گرفتن شکار باسرعت برق آسایی دیده می‌شود که می‌پرد.

اندازه جغد کوچک 21 سانتی‌متر است ؛ این پرنده به‌وسیله اندازه کوچک ، بدن خپل، سر تخت و گرد، تارک صاف و پاهای بلند مشخص می شود .
سطح پشتی آن قهوه‌ای پررنگ است با لکه‌ها و راهراه عرضی سفید ، و سطح شکمی سفید رنگش رگه‌های پهن قهوه‌ای پررنگ دارد .
زیر شکم جغد کوچک لکه های بزرگ تیره، به صورت راه راه طولی دیده می شود.
با سر و صورت تخت و چشم‌های زرد با حاشیه سفید ، خشمگین و عبوس بنظر می آید ، غالبا طی روز فعالیت می کند .  
هنگام احساس خطر جمع شده و بدن را راست نگه می دارد و مرتبا سر خود را بالا و پایین می کند .
در طول روز اغلب بر روی ساختمان ها و پایه های برق و تلگراف، در فضای باز،  به صورت قائم می نشیند.