خانواده زنبورخوارها (Meropidae) یک خانواده از پرندگان رنگارنگ و جذاب در راسته سبزقباسانان (Coraciiformes) است. این خانواده شامل حدود 34 گونه در 6 سرده مختلف است که بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری دنیای قدیم، به ویژه آفریقا، آسیا و استرالیا یافت می‌شوند.
ویژگی‌های کلیدی خانواده زنبورخوارها:

رنگ‌های زنده و درخشان: زنبورخوارها به خاطر پرهای بسیار رنگارنگ و درخشان خود مشهور هستند که شامل ترکیبی از سبز، آبی، قرمز، زرد، نارنجی و سیاه می‌شود.
بدن باریک و کشیده: آنها بدنی باریک و کشیده با گردن نسبتاً کوتاه و سرهای کوچک دارند.
منقار بلند و خمیده: منقار آنها بلند، باریک و به سمت پایین خمیده است که برای گرفتن حشرات در پرواز و همچنین برای کندن نیش زنبورها مناسب است.
بال‌های بلند و نوک‌تیز: بال‌های آنها بلند و نوک‌تیز است که به آنها امکان پرواز سریع و چابک را می‌دهد.
دم‌های متنوع: شکل دم در گونه‌های مختلف متفاوت است. برخی دارای دم‌های کوتاه و مربعی هستند، در حالی که برخی دیگر دارای پرهای میانی دم بلند و تزئینی هستند.
پاهای کوچک و ضعیف: پاهای آنها کوچک و ضعیف است و بیشتر برای نشستن روی شاخه‌ها یا سیم‌ها استفاده می‌شود. آرایش انگشتان آنها سنداکتیل است (انگشتان دوم و سوم از قاعده به هم متصل هستند).
چشمان با مردمک قرمز: بسیاری از گونه‌های زنبورخوار دارای مردمک قرمز رنگ هستند.
رفتار اجتماعی: بسیاری از گونه‌ها پرندگان اجتماعی هستند و اغلب به صورت گروه‌های کوچک یا بزرگ دیده می‌شوند، به ویژه در فصل تولید مثل که ممکن است کلنی‌های بزرگی تشکیل دهند.
شکار در پرواز: آنها شکارچیان ماهری هستند و حشرات را در حال پرواز با سرعت و دقت بالا شکار می‌کنند.
روش خاص کشتن زنبورها: زنبورخوارها قبل از خوردن زنبورها، آنها را به شاخه می‌کوبند و نیش آنها را جدا می‌کنند تا از گزیدگی جلوگیری کنند.
لانه‌سازی در تونل‌ها: آنها معمولاً در تونل‌هایی که در بانک‌های خاکی، کناره‌های رودخانه‌ها یا گودال‌های شنی حفر می‌کنند، لانه می‌سازند. برخی گونه‌ها ممکن است در سقف غارها نیز لانه بسازند.
جوجه‌های نیمه‌زودرس: جوجه‌ها پس از خروج از تخم بی‌پر و ناتوان هستند و به مراقبت طولانی مدت والدین نیاز دارند. اغلب سایر اعضای گروه نیز در تغذیه و مراقبت از جوجه‌ها کمک می‌کنند (پرورش گروهی).