چطور پیدایش کنیم :

اندازه جغد شاخدار (گوش دراز) 35 سانتی‌متر است ؛ تنها جغدی است، با اندازه متوسط که گوشپرهای درازی دارد .درحالت نشسته با واسطه گوشپرهای بلندش به آسانی قابل شناسایی است.گاهی اوقات هنگام استراحت گوشپرهایش را جمع می کند.سطح پشتی آن پر از لکه‌ها و خال‌های نخودی و قهوه‌ای مایل به خاکستری ، و سطح شکمی آن نخودی رنگ با رگه‌های تیره وراه‌های عرضی ظریف است . از جغد جنگلی به وسیله سر زاویه‌دار ، گوشپرهای بلند و بدن لاغرتر و چشم‌های زرد نارنجی ( نه سیاه ) مشخص می شود .زیر تنه اشت خط دار و زیر بال ها نخودی با رگه های قهوه ای تیره است. در پرواز بال‌ها و دمش در مقایسه با جغد جنگلی بلند‌تر می نماید . بال‌زدنش پردامنه و پیچ و تاب دارد، و بر روی جبهه های هوا سر می خورد.تفاوتش با جغد جنگلی در هنگام پرواز است، که در این حالت، بال ها بلندتر و خم بال ها کمتر است. همچنین لکه تیره رنگی روی خم بال ها و قاعده شاهپرها، به رنگ قهوه ای نارنجی دیده می شود.روزها در انبوه شاخ و برگ درختان استراحت می کند یا به‌طور قائم و نزدیک به تنه درخت روی شاخه‌ها می نشیند . معمولا درخت های سوزنی برگ را انتخاب می کند.از پستانداران کوچک ، پرندگان و حشرات تغذیه می کند . در بعضی نقاط هنگام پاییز یا زمستان ، به صورت دسته‌های کوچکی گرد هم به استراحت می پرازند . جغد تالابی از جغد شاخ دار (گوش دراز) پرجثه‌تر و گوشپرهایش خیلی کوتاه‌تر می باشد،  به واسطه شکل سر از جغد تالابای تمیز داده می شود.